لوبیا چشم بلبلی برای سرماخوردگی در مناطق ساوانا در مناطق استوایی و نیمه گرمسیری، جایی که آب و هوا با فصول تابستان مرطوب و فصل زمستان خشک است بیشتر برای بیماری های سرما خوردگی استفاده می شود.
نیجریه بزرگترین تولید کننده لوبیا چشم بلبلی است و پس از آن نیجر در رتبه بعدی قرار دارد. در آفریقای جنوبی، موزامبیک تولید کننده اصلی است و پس از آن زامبیا و زیمباوه قرار دارند.
همانطور که در شکل 1.2 نشان داده شده است، سطح زیر کشت از کمی بیش از 4 میلیون هکتار در سال 1987 به بیش از 8 میلیون هکتار افزایش یافته است. اخیراً پیشنهاد شده است که این رقم کمتر برآورد شده و 12.5 میلیون هکتار رقم واقعی تری است.
طیف وسیعی از ارزش غذایی بین ارقام لوبیا چشم بلبلی وجود دارد. دانه لوبیا چشم بلبلی حاوی حدود 25 درصد پروتئین است و در جایی که افراد قادر به خرید غذاهای پروتئینی مانند گوشت و ماهی نیستند، بسیار ارزشمند است.
لوبیا چشم بلبلی عمدتاً برای مصرف انسان و دام استفاده می شود. هنگامی که تازه هستند، از برگ های جوان، غلاف های نابالغ و نخود به عنوان سبزیجات استفاده می شود، در حالی که تنقلات و غذاهای اصلی از دانه های خشک تهیه می شوند.
دانه لوبیا چشم بلبلی زودتر از غلات بالغ می شود، بنابراین قبل از برداشت ذرت، ارزن و کاساوا به منبعی سریع برای پول نقد تبدیل می شود. بقایای لوبیا چشم بلبلی پس از برداشت برای تغذیه گاو، بز، خوک، گوسفند و سایر حیوانات مزرعه استفاده می شود.
لوبیا چشم بلبلی را می توان به روش های مختلفی تهیه کرد. در کامرون، خمیر لوبیا چشم بلبلی با خیساندن دانه ها، به دنبال برداشتن بیضه و هم زدن با روغن نخل و ادویه جات تهیه می شود و سپس با بخارپز پخته می شود تا “کوکی” درست شود.
دوره زمانی پایان یافته، که آنها را به جای کشاورزی تجاری، برای امرار معاش آماده می کند. اخیراً ارقامی برای سیستم های تک کشت توسعه یافته اند.
این محصول همچنین در ساوانا و کمربند جنگل های بارانی نیجریه برای استفاده به عنوان سبزی کشت می شود. غلاف های نابالغ تازه را با ساقه جوان می جوشانند و با سیب زمینی و روغن خرما سرو می کنند.
همچنین استفاده از برخی از گونه های لوبیا چشم بلبلی را به عنوان سبزیجات برگدار در شرق آفریقا گزارش کردند که در آن P. vulgaris گونه غالب پالس است.
