بر اساس آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAOSTAT)، ایران از نظر میانگین تولید سالانه عسل بین سال‌های 1993 تا 2018 در رتبه نهم جهان قرار دارد.
این واقعیت حاکی از آن است که ایران می تواند عرضه کننده قابل توجهی عسل سلامت خوانسار برای بازارهای بین المللی باشد. این در حالی است که در میان 10 کشور بزرگ تولیدکننده عسل در گزارش فاوستات، ایران تنها کشوری است که امکان صادرات عسل به اروپا را ندارد.
دلیل آن فقدان برنامه نظارتی است که قواعد و اصول اعمال شده توسط نمایندگان گواهی کننده ایرانی را برای ارائه ضمانت هایی معادل ضمانت های مندرج در دستورالعمل های 96/93/EC و 2001/110/EC تضمین کند.
بنابراین، تا جایی که ما می دانیم، پایش گسترده عسل سلامت خوانسار هرگز از طریق نمونه برداری و آنالیز تصادفی توسط آزمایشگاه کنترل کیفیت مواد غذایی دارای گواهی اروپایی انجام نشده است. در نتیجه منبع و کیفیت عسل ایرانی در بازار اروپا ناشناخته است.
در مطالعات قبلی در مورد خصوصیات عسل از مناطق مختلف ایران، تجزیه و تحلیل های حسی و تفصیلی پالینولوژیک، به عنوان ابزار اصلی برای شناسایی منشاء گیاهی عسل، به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفت.
یا روش شناسی ضعیف توضیح داده شد. با این حال، قبل از تعیین منشاء گیاهی نمونه‌های عسل سلامت خوانسار بر اساس کنوانسیون‌های بین‌المللی، هرگونه مقایسه خواص فیزیکوشیمیایی آنها می‌تواند گمراه‌کننده باشد. یکی دیگر از مسائل رایج در این مطالعات، تمرکز بر انواع عسل است که به خوبی تعریف نشده اند.
به عنوان مثال، مفهوم عسل شیری یا گاوان (نام های رایج برای گونه های گون) فقط در ایران و چین وجود دارد. با این حال، در آزمایشگاه های melissopalynology اروپا، گرده گون از شمارش حذف می شود، اگر هدف تأیید یک عسل تک گل باشد.
دلیل آن عدم وجود اثری از شهد گون در طعم عسل سلامت خوانسار است حتی اگر نمونه حاوی درصد بالایی از گرده گون باشد. نشان داده شده است که گونه Astragalus spp. منبع بسیار پربار شهد نیست.
